Neden Yaşıyoruz ?

Konusu 'Bunun Dışındakilerin Arşivi' forumundadır ve D-O-D-G-E-V-İ-P-E-R tarafından 23 Ekim 2018 başlatılmıştır.

Değerli forum kullanıcıları,

Bu forumda aktif olabilmen için öncelikle oyun hesabına giriş yapman gerek, aksi taktirde foruma ulaşamassın. Eğer oyun hesabın yok ise, lütfen kendine yeni bir hesap aç. „Oyun için tıkla“
Konu Durumu:
Mesaj gönderimine kapalı.
  1. Etrafıma bakıyorum ve insanların tarih boyunca birbirini düdüklemesi gayet normal bir şeymiş gibi gösterilmekte. Evet doğrusunu söylemek gerekirse bizler neden yaşıyoruz ? Yani yaptıklarımız elbet bir gün boşa gidecek ?

    Bu Dünyada kimseye bir şey kalmayacağını bile bile insan doğası gereği neden hep böyle yarın ölmeyecekmiş gibi davranır ?

    Şahsen ben bazen ölümün soğuk nefesini ensemde his ederim. Başımın belaya girdiği zamanlar oluyor ancak en saçma olay şu ki insanlık kendini bir şeye şartlamış peki nedir o ?

    Evren merkezinde ki insan modeline. Evet insan değerlidir çünkü besin zincirinin en tepesinde artık o var. Bir çok hayvandan farklı olarak düşünüyor üretiyor ve inşa ediyor ve yaşadığı Dünyayı pisleten yok oluşa sürükleyen tek varlıkta kendisi. Peki neden insanlar birbirine tarih boyunca ezmeye , satmaya veya birbirine uyanıklık yapıp zarar vermeye meyillidir ?

    Güç hırsı diyebiliriz ancak güç hırsı biraz basit kalır. Aslında en temel olan şey kabul edilme duygusudur. Bir insan güç istiyorsa kendini topluma kabul ettirme gereği duyar his eder.

    Ancak şu var ki bizler basit canlılarız doğar büyür ölürüz bazen insanlar kavga ederken birbirine çamur atan muz kavgasına giren maymunlar gelir. İnsanlar bu maymunlardan daha vahşidir.

    Sırf başkalarının hayatını zehir etmeyi kendine zevk edinmiş insanlar mevcuttur bu hayatta kendilerine uzatılan yardım ellerine rağmen bazılarını arkadan vurma isteğiyle yaşarlar nedendir bilinmez. Şayet hayata baktığımızda zaten denge gibi bir şeyin olmadığını hatta ve hatta bu düzensizlik içerisinde insanın kendi isteklerini gerçekleştirmesi için zeminler hazırlanmış olaylar silsilelerini görebiliriz.

    Çok uzaklara evrenin en ücra köşelerine gidip Dünyayı gözetlememize gerek yok. Tarihe bakmak yeterlidir.

    Sonuç olarak insan kendi yaşamının neden olduğunu bilemez bu Dünyada görevlerinin olduğunu düşünür ki bunlarda ileride karşısına çıkmaya başlar sonra bir bakmış mezara...

    Hayatın anlamını sorgulamak , özümsemek aynı gün batımında çıplak gözle güneşe bakmaya benzer. Sebebi ise güneş o zaman daha az yakıcıdır biraz daha rahat bakarsınız.
     
Konu Durumu:
Mesaj gönderimine kapalı.